Może ten pojazd wygląda śmiesznie i ma też śmieszną nazwę, ale za tamtych czasów, czyli w latach 1925-26 takie były pojazdy (miał to być czołg..).

           


Dane techniczne
Masa: 4800 kg
Wymiary:Długość 5150 mm
Szerokość 1850 mm
Wysokość 2475 mm
Opancerzenie: z płyt stalowych, nawęglanych, Przód: 7-9 mm
Tył: 6-9 mm
Boki: 9 mm
Silnik: 9 mm
Podwozie i strop: 4 mm
Wieża: 10 mm
Uzbrojenie: Działko Puteaux S.A. 1918 kalibru 37 mm. Zapas amunicji 96 naboi. Umieszczone w wieży obrotowej
Karabin maszynowy Hotchkiss wz.25 kalibru 7,92 mm. Zapas amunicji 2016 naboi. Umieszczony w wieży obrotowej, kątem 120 stopni w lewo w stosunku do działka. W zamyśle przeznaczony również do strzelań przeciwlotniczych (po przełożeniu do jarzma w stropie wieży).
Karabin maszynowy Hotchkiss wz.25 kalibru 7,92 mm. Zapas amunicji 2016 naboi. Umieszczony z tyłu kadłuba.
Napęd: Silnik benzynowy Ursus-2A 4-cylindrowy, 4-suwowy, dolnozaworowy o pojemności 2873 ccm. Moc maksymalna 35 KM przy 2600 obr/min.
Prędkość maksymalna 45 km/h
Zużycie paliwa: około 36l/100 km
Załoga: 4 osoby

Teraz krótka (nie nie będzie krótka) historia tego czegoś

W latach 1925-26 Zakłady Mechaniczne Ursus SA w Czechowicach k/Warszawy sprowadziły z Włoch 300 samochodów marki SPA 25 C (skrót SPA od włoskiego Societa Ligure Piemontese Automobili Torino) oraz podzespoły 150 samochodów, które zmontowano w fabryce i nazwano Ursus. Większość samochodów tego typu zakupiło wojsko. W latach 1928 - 32 rozpoczęto produkcję nieco przekonstruowanej wersji tego pojazdu pod nazwą Ursus A, których wyprodukowano około 900 sztuk. Byt to jeden z najbardziej popularnych ciężarowych pojazdów wojskowych w latach 30-tych w Polsce.
Zgodnie z założeniami podwozie samochodu ciężarowego miało być wykorzystane do budowy samochodu pancernego. W 1929 roku zbudowano pierwszy prototyp takiego pojazdu. Podwozie pancernego Ursusa różniło się od podwozia Ursusa ciężarowego skróconą ramą, wzmocnioną przednią osią i resorami, zmodernizowanym silnikiem i innymi ulepszeniami.

Serię samochodów pancernych w ilości 10 lub 13 sztuk rozpoczęto produkować w listopadzie 1929 roku, która została zakończona w 1931 roku. Samochody pancerne przydzielone zostały do 2 Pułku Pancernego w Żurawicy oraz do Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej w Warszawie. Po kolejnej reorganizacji wojska, samochody trafiły do Poznania, potem do Bydgoszczy, aby ostatecznie znaleźć się w Modlinie.
Po wybuchu II wojny światowej samochody znajdowały się przy ówczesnej granicy polsko-niemieckiej, skąd przemieszczały się na szlakach odwrotu ku granicy polsko-rumuńskiej. Samochody pancerne często uczestniczyły w potyczkach z pojazdami bojowymi i innymi siłami przeciwnika. Zniszczyły wówczas ogniem swych działek i karabinów maszynowych co najmniej 5 samochodów pancernych, dwa czołgi i pewną ilość innego sprzętu niemieckiego.

16 września 1939 roku w okolicach stacji kolejowej w Zwierzyńcu, wskutek braku paliwa, zniszczone zostały przez własne załogi ostatnie samochody pancerne wz. 29.

Ostatnio edytowany przez Kawa (2009-04-26 18:18:44)